| عنوان | پاسخ | بازدید | توسط |
 هذیان |
0 | 18 | ir2san |
امشب چقدر خالی ام ... و چقدر دلگیر است در اوج ِ داشتن این همه را "احساس خالی بودن" ...
گاه قلبها چقدر جدی جدی می شکنند
و گاه....خود می مانی و خودت...
با لبهایت بخوان تا بنویسم:
آسمانِ ابریِ دلم، بارانی است.
درخیسیِ بارانِ دل
تک تک سلول ها را به دل سپرده ام
و خود خیس خیس
میان رگبار " خالی بودن " رها شده ام...
بیا تا دست در دست بهار
ماه را تماشا کنیم
اما فراموش نکن
من همراهی صبورم !
شما را....تو را....این روزها.... هنوز هم با گیره ای در خیال آن شبها آویخته ام.... اما پایین تر از چشم .... در انحنای خشکی ... بر گسترده ی صورتت ....دریا هیچ .... تمام کوششم این تکرار است: ای سیب سبز ترش ! مداد غریبه ات حادثه روزهای بهار را در سخره سکوت من می شکند ... بی آنکه بفهمد دلتنگی ام در لابلای زلفهای پیچیده ات " هدیه " ای آشفته است.....
گل رز